Na 1 uur vliegen komen we aan op het vliegveld Polonia in Medan. We moeten te voet van het vliegtuig naar de aankomsthal, waar we in een wanordelijke omgeving in een ver hoekje één klein hokje ontwaren.
Daarna krijg je pas de eigenlijke paspoortcontrole, compleet met een scan van(oog)iris, van vinger-/duimafdruk van rechterhand en/of linkerhand. Naar gelang de willekeur van de beambte wordt een of alle drie lichaamskenmerken gescand.
In de hal staat Frank al klaar met een aantal kruiers. Onze koffers waren al eerder buiten dan wij zelf. Zelfs onze koffers zijn al door Frank verzameld. Na een vluchtige controle op de volledigheid van de bagage, brengt hij ons naar de klaarstaande bus. Eerst bezoeken we, zoals afgesproken, de ‘Money-changer’ waar je bij het omwisselen van 100 Euro meteen ‘miljonair’ bent.
De zojuist aangekomen groep wordt nu in het geheel naar het onderkomen voor de komende week gebracht. Hotel Pardede ligt op slechts enkele kilometers van het vliegveld. We krijgen in deze paar kilometers direct een indruk van de geweldige verkeersdrukte en het bijbehorende lawaai.
Het inchecken was door onze gastheer goed voorbereid en dus snel geregeld. We bezoeken even onze kamers om daarna snel terug te keren naar de binnentuin om onze eerste Bintang te scoren tezamen met Frank en de al enige dagen eerder aangekomen Jan en Rines. Pas daarna hebben we wat gerust, gedouched, omgekleed en de omgeving wat verkend. Een gevaarlijke onderneming gezien het niets ontziende verkeer. Trottoirs en oversteekplaatsen zijn blijkbaar niet in de infrastructuur opgenomen.
Rond 18:00 uur werden we met de bus door Frank en Erna opgehaald. Voor de meesten tevens de eerste keer dat ze Erna persoonlijk ontmoeten. Tezamen met de Nederlandse gasten die reeds eerder in Medan waren aangekomen en in het huis van Erna en Frank verbleven gaan we gezamenlijk eten bij "Koki Sunda" een typisch Sundanees Restaurant. Uit de vele mogelijkheden was het moeilijk keus te maken. De kennismaking met Erna was dan voornamelijk het uitleggen wat het best te combineren met je tafelgenoten.
In een woord; VERRUKKELIJK! Het “selamat makan” heeft nog nooit zo mooi geklonken.
Na het eten zijn we met z’n allen naar het huis van Erna gegaan. Onderweg in de bus werd enkele mededelingen van huishoudelijke aard alsmede het programma met een strak tijdschema door Frank doorgenomen. Onder genot van menig biertje en de geurende (sommigen gebruiken daar een ander woord voor) Durian, hebben we de meegebrachte geschenkjes voor het bruidspaar overhandigd en de traditionele trouwkleding gepast.
Voor de heren, een sarong met aan de bovenzijde een band (stagèn/ ikat pingang)
Voor de dames zijn dat voornamelijk de sarong en een kebaya (blouse). Het was lachen, gieren en brullen. Het is rijkelijk laat voordat we met de bus terugkeren naar het hotel. Het programma voor de volgende dag is met een uur opgeschoven.
