Naar aanleiding van het huwelijk van Frank & Erna op 19 juni 2010 in Medan (Sumatra-Indonesië) maakten 32 genodigden gebruik van de uitnodiging. Een van hen is Paatje Papaya, die in deze blog verslag doet van de reis er naar toe, de bruiloft zelf en het daarop aansluitend verblijf aan het Toba-meer met het bruidspaar, de familie van de bruid en de (Nederlandse)bruiloftsgasten. Verder vertelt hij over de daaropvolgende vakantie (met een deel van de gasten) op Bali.
maandag 14 december 2009
zondag 13 december 2009
1e kennismaking met de Medangangers
Samenkomen in een grote voedseltempel te Vianen om kennis te maken met de andere deelnemers van een select groepje uitgenodigden om een bruiloftsfeest op Sumatra bij te wonen... ik voel me zeer vereerd....Ik ben die broer van Ron.... De zoon van de zus van de moeder van de bruidegom.... Kortweg: neef van Frank.
Ik ben eigenlijk Eric... maar dat is zo noormans... past eigenlijk niet bij zo'n getinte europareiziger (internationaal vrachtwagenchauffeur) en motorliefhebber (Indian en Harley).. Dus tijdens mijn puberjaren al kreeg ik van mijn vrienden de naam Dave... Later samengevoegd met de door mijn ouders verzonnen doopnaam werd het Daveric...
Ik ben een javaanse jongen: een Bogor-anak (zoals Onno later me noemde...) geboren in het jaar dat Nederlands Indië Indonesië werd en Batavia Djakarta...
Dat liefje naast mij is Petra... Een schatje dat ik al in mijn hangjongerentijd kende en 4 jaar geleden weer ontmoette, waarna we besloten maar eens een tijdje bij elkaar te blijven plakken om de opgedane levenservaringen uit te wisselen..... Een hollands aardappelmeisje met ervaring in het omgaan met een karbauw-indo....
Vroeger had ik meer contact met Frank en zijn broers en zus... In de grote vakanties mochten we weleens blijven logeren in de reuk van Rotterdam..
Toentertijd een groot avontuur: je ging niet verder dan je school en af en toe naar het centrum van je woonplaats (Eindhoven).. Bij de logeerpartijen mocht je langer opblijven en tot in het donker buiten voetballen op struikelveldjes....
Later zag je elkaar alleen maar tijdens reünies, begrafenissen en huwelijkspartijen..... Of eens een keer bij een Indoavond bij de Valk....
De kennismakingsavond in de Valk Vianen leek op zoiets: groepje Indo's die gezellig keuvelen en vreetzaam smikkelen....
Een groepje waarvan ik nauwelijks mijn eigen neven van terug ken... ook de anderen kijken we nieuwsgierig aan.... maar de ogen zijn lief, de lippen glimlachen, de babbeltjes worden ondeugend...
De eersten die we aanspreken zijn twee last-tickets-liefhebbers: Gitte en Rob... ze hebben nog niet geboekt en zeggen dat Robs werk het niet toelaat...
Later kan ik Petra mijn neven en aanhang voorstellen...
Ook de vriendenkring van Frank ontvangt ons gastvrij...De laatsten die ik spreek zijn Nono en Donald... ze hadden ook mijn vrienden kunnen zijn... net zoals die van vroeger... die mij enkele Maleise woordjes leerden... je weet wel.. die woordjes die je thuis niet te horen kreeg...
Nou werd ons vroeger thuis geen maleis geleerd.... mijn ouders gebruikten het liever als geheimtaal onder elkaar als er iets in ons groot gezin (7 kinderen) besproken moest worden en de kleine potjes hun grote oren niet dicht konden doen...
We vonden het een geweldige avond met vreselijk gezellige mensen.... met dit groepje wil ik wel in de tropen vertoeven.... op dat feesteiland Sumatra....
Tot gauw
Petra en Daveric
Abonneren op:
Posts (Atom)